بيـــــن ده وده

بين ده وده

كل يوم بيفوت احساس بيصحى وغيره يموت

وياخدنا احساس فرح ودموع كلام وسكوت


بين ده وده دايرة الحياة ناس بتبكى وغيرها يفرح

بين ده وده دايرة الحياة ناس تداوى وناس بتجرح


بين ده وده


ماشيين طريقنا بخوف ولا حدفينا مرتاح

ناس تكسرها الظروف وناس عايشة الافراح


وناس لناس بتسلم وتديهم عمرها

وناس تخاف تتكلم لتفتح جرحها


وناس عايشة وخلاص الاسم بس ناس

عايشين ليهم وبس وبغيرهم مات الاحساس


وناس تحس بغيرهم لو يوم اتالمو

تعرف من عينيهم من غير مايتكلمو


هما دول الناس بجد ناس تخاف على اى حد

مش ناس ترسم طريق وتمشى وتلاقى اخره سد


اللى عايش حلمه عايش ولاحد فاهمه

بيفكر كل يوم ومصدق بس وهمه


واللى يبكى عشان من حبيبه اتخان

مين هيحس بيه وبدمعه والاحزان


واللى ماشى بجرحه وحزنه والدموع

ماشى سكة لوحده بيحلم بالرجوع


مش لاقى حد حاسه ده كاره حتى نفسه

عشان كان بس نفسه مرة يلاقى الامان


كان حلمه بسيط وعادى كان بالفرح راضى

بقى فرحه زيه ماضى ذكرى طاوها الزمان


بين ده وده


دنيا بنعيشه ونتمنا حاجات ونحسها بتقرب

واتارى كل مانحسها ونحبها عنها بنتغرب


كل مانقرب بتبعد ونعيش كده عايشين تايهين

وتاخدنا الليالى ويتسرق عمرنا وتعدى السنين


وننتهى مطرح مابتدينا ونرجع تانى لنفس الطريق

مين الملاك فينا ومين ماكنش يوم غلطان

مين البرىء